Levi

Kağanın yere çaldığı değneği; Pınar başında uşaklarınca; Taşınır dört elde korkuyla, Çok ağırmışçasına ederi; Ancak kambur sırtlarında. Kendi gibisini gördü yolda, En az kendi denli eğilmişi; İl yurdundan el yurduna, Dört yanda taşıya taşıya; Altı üstü düz bir değneği. Çölün ortasından özdeyişleri, İşitilir dört ünsüz çıplak seste; Ne de olsa çıkar bir yerlerde, Önceleri de var olduğu gibi; Çölde de alışıldık bir Levi. 5/23